شعر روباه و زاغ به صورت قصه، سرنوشت قالب پنیر معروف - اخبار مشروح

خبرنگاران | سرویس سرگرمی - حتما همگی شعر زیبای روباه و زاغ را از دوران دبستان به خاطر دارید، اما آیا هیچ وقت به این فکر نموده اید که قالب پنیری که زاغ پیدا کرد چطور آنجا روی زمین افتاده بود؟ یا اینکه بالاخره سرنوشت قالب پنیر چه شد و آیا روباه پنیر را به تنهایی خورد؟ شاید هم زاغ توانست پنیر را از او پس بگیرد! اگر کنجکاو هستید تا جواب این سولات را بدانید در مطلب شعر روباه و زاغ به صورت قصه با ما همراه باشید.

در این مطلب می خوانید:

• شعر روباه و زاغ
• معنی شعر روباه و زاغ
• شعر روباه و زاغ به صورت قصه

شعر روباه و زاغ

زاغکی قالب پنیری دید

به دهان برگرفت و زود پرید

بر درختی نشست در راهی

که از آن می گذشت روباهی

روبه پرفریب و حیلت ساز

رفت پای درخت و کرد آواز

گفت به به چقدر زیبایی

چه سری چه دُمی عجب پایی

پر و بالت سیاه رنگ و قشنگ

نیست بالاتر از سیاهی رنگ

گر خوش آواز بودی و خوش خوان

نبودی بهتر از تو در مرغان

زاغ می خواست قار قار کند

تا که آوازش آشکار کند

طعمه افتاد چون دهان بگشود

روبهک جست و طعمه را بربود

معنی شعر روباه و زاغ

زاغی کوچک قالب پنیری را دید

و زود آن را با دهانش برداشت و آغاز به پرواز کرد

روی درختی نشست که بر سر راهی قرار داشت که روباهی از آن می گذشت

روباه حیله گر و فریبکار به پای درخت رفت و آغاز به صحبت کرد:

گفت به به چقدر تو زیبا هستی

چه سر و دم و پای قشنگی داری

پر و بال تو به رنگ سیاه و زیبا است

زیباتر از رنگ سیاه رنگی نیست

اگر آواز خواندنت زیبا بود و خوش صدا بودی

پرنده ای بهتر از تو وجود نداشت (بهترین پرنده بودی)

زاغ تصمیم گرفت قار قار کند

تا زیبایی صدای خود را نشان دهد

همین که دهانش را باز کرد طعمه (قالب پنیر) از دهانش بیرون افتاد

روباه کوچک هم پرید و طعمه را دزدید

شعر روباه و زاغ به صورت قصه

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچکس نبود. یه زاغی کوچولو بود که تازه پرواز کردن را یاد گرفته بود. اینقدر مسرور بود و ذوق داشت که هر روز صبح به محض اینکه از خواب بیدار می شد بعد از خوردن صبحانه برای تمرین پرواز از خونه بیرون می رفت. مادرش خیلی سفارش می کرد که از خونه دور نشه و با حواس جمع و احتیاط تمرین کنه. زاغی کوچولو هم سعی می کرد به سفارش های مادرش گوش بده تا هرچه سریع تر بتونه تو پرواز کردن مهارت پیدا کنه.

اون روز صبح هم مثل همواره زاغی قصه ما مسرور و خندان از خونه بیرون زد و آغاز کرد به تمرین کرد. پرهای مشکیش زیر نور خورشید برق می زد و نسیم خنکی که به صورت و بدنش می خورد با اینکه یه مقدار پرواز را سخت می کرد ولی حسابی براش لذت بخش بود. از اون بالا زمین زیر پاش را نگاه می کرد و از اینکه پرواز کردن رو یاد گرفته و می تونه از این بالا این همه زیبایی رو ببینه حسابی قند تو دلش آب می شد.

زاغی کوچولو همینطور مشغول پرواز کردن و لذت بردن از مناظر بود که چیزی سفید و کمی براق بین بوته ها، روی زمین توجه زاغ کوچولو را جلب کرد. از اونجایی که علاقه به اشیا سفید و براق توی خانواده زاغ ها امری موروثی و همه گیر بود، زاغ کوچولوی ما هم نتونست بر این حس علاقه که مقداری کنجکاوی هم شدت اون را بیشتر نموده بود غلبه کنه و رفت تا از نزدیک اون شی جذاب رو ببینه.

هنوز موقع به زمین نشستن کمی مشکل داشت و تعادلش به هم می خورد، اما هرطور که بود خودش را به اون شی سفید رنگ رساند و متوجه شد آن شیء درخشنده قالب پنیری پیچیده شده در نایلونی شفاف است.

زاغی قصه ما حسابی ذوق زده شد و با خودش گفت: به به، پنیر، عجب بوی خوبی هم داره، بعد از این همه تمرین پرواز واقعا خوردن این پنیر می چسبه.

بسته را با نوکش بلند کرد و پرید تا روی شاخه درختی بشینه و پنیر خوشمزه اش را بخوره.

همین که یه شاخه دنج و مناسب پیدا کرد و روی اون نشست، همکلاسیش روباه را دید که داره به اونجا نزدیک میشه.

گویا روباه هم زاغ کوچولو رو دیده بود چون کمی بعد که به درخت رسید با زاغی سلام و احوالپرسی کرد ولی زاغ کوچولو که هنوز قالب پنیر رو به دهن داشت و نتونسته بود اون را روی شاخه بذاره امکان جواب دادن نداشت. روباهی که این صحنه را دید و از طرفی خیلی هم پنیر دوست داشت فکری به ذهنش رسید . تصمیم گرفت به یه شکلی حواس زاغ کوچولو را پرت کنه تا نوکش را باز کنه و پنیر از دهنش بیرون بیوفته تا بتونه پنیر را برای خودش برداره.

روباه گفت: راستی زاغی کوچولو چه خوب که دیدمت. می خواستم بگم اون شعری که چند روز پیش سر کلاس خوندی خیلی قشنگ بود، با صدای تو هم زیبایی شعر چند برابر شده بود. میشه خواهش کنم یه بار دیگه اون شعر رو با صدای قشنگت برای من بخونی.

زاغ کوچولوی ما هم که از تعریف های روباه حسابی کیفش کوک شده بود به کلی شرایط و دهن بسته و پنیرش رو فراموش کرد و همین که خواست دهن باز کنه و اولین کلمه شعر رو به زبون بیاره پنیر از دهنش به پایین درخت افتاد.

روباه هم که منتظر همین لحظه بود پرید و قالب پنیر را قبل از اینکه به زمین بیوفته قاپید و فرار کرد. چند لحظه بیشتر طول نکشید که زاغ کوچولو از سردرگمی دربیاد و بفهمه چه کلکی خورده و آغاز کنه دنبال روباه رفتن.

روباه با سرعت زیاد می دوید و زاغ کوچولو پشت سرش با بیشترین سرعتی که تا حالا یاد گرفته بود پرواز می کرد. روباه لحظه ای سرش رو برگردوند تا ببینه که چقدر با زاغ کوچولو فاصله داره که ناگهان به شدت با جسمی عظیم و نرم برخورد کرد. گردنش که به علت ضربه درد گرفته بود را تکون داد و سرش رو بلند که ببینه به چی برخورد نموده که خاله خرسه را روبه روی و خجالت زده سلام کرد.

همه این اتفاقات توی چند لحظه افتاد و زاغ کوچولو هم که پشت سر روباه پرواز می کرد با دیدن برخورد اون با خاله خرسه هول شد و نتونست متوقف بشه و درست بالای سر روباه که رسید تعادلش را از دست داد و با فریاد وای … دارم میوفتم … نزدیک بود زمین بخوره که در آخرین لحظه روباه دمش رو جابه جا کرد تا زاغ کوچولو روی دم نرم رباه به زمین بیاد و به خاطر برخورد با زمین زخمی نشه.

زاغ کوچولو هم مثل روباه سریع خودشو جمع و جور کرد رو به خاله خرسه گفت: سلام.

خاله خرسه که از دیدن حالت اون دوتا بچه حسابی تعجب نموده بود گفت: سلام خاله جان، سلام به روی ماه جفت تون، چرا مواظب نیستید بچه ها؟ خدایی ننموده یه وقت زخمی می شید. حالا بگین ببینم چی شده که اینجوری دنبال هم می کردین؟

زاغ کوچولو که دوباره داستان پنیر را به یاد آورده و داغ دلش تازه شده بود، برای خاله خرسه گفت که روباه چه طور پنیرش را برداشته و پس نمی دهد.

روباهی هم که پیش خاله خرسی خجالت زده شده بود با گفتن ببخشید پنیر زاغ کوچولو را پس داد.

خاله خرسه همین که بسته پنیر رو دید گفت: زاغ کوچولو پنیرت همینه؟ اینکه بسته پنیر منه که به خانم گاوه سفارش داده بودم و امروز صبح ازش تحویل گرفتم. تو راستا برگشت به خونه از زنبیلم افتاده بود بیرون. روی بسته هم نوشته شده برای خاله خرسه. اتفاقا الانم داشتم دنبالش می گشتم.

این بار نوبت زاغ کوچولو بود که خجالت زده بشه و با سر پایین از خاله خرسه عذرخواهی کنه.

خاله خرسه به بچه ها لبخند زد و با مهربونی گفت: ایرادی نداره عزیزای من، اما هرکدوم باید به من یه قولی بدین.

بچه ها همزمان گفتن: چه قولی؟

خاله خرسه اول رو به روباه کرد و گفت: روباه اول تو باید قول بدی که از این به بعد اگه چیزی از دوستت خواستی خیلی محترمانه و مستقیم به خودش بگی. نباید با فریب به خواسته ات برسی.

روباه سریع گفت: چشم خاله، قول میدم.

اینبار خاله خرسه رو به زاغ کوچولو کرد و گفت: زاغ کوچولو تو هم باید قول بدی که هروقت چیزی پیدا میکنی که مال خودت نیست، اول دنبال صاحبش بگردی و اگه نتونستی صاحبش را اون نزدیکی ها پیدا کنی حتما از عظیمترها یاری بگیری.

زاغ کوچولو گفت: چشم، قول میدم خاله.

خاله خرسه لبخندی زد و گفت:

آفرین بچه های خوب. راستی بچه ها شما حتما بعد از این همه جنب و جوش باید گرسنه باشید، منم که امروز هنوز صبحانه نخوردم. موافقین بریم خونه من و یه نون و پنیر خوشمزه بخوریم؟ البته قبلش باید زود برید و از مامان و بابا تون اجاز بگیرید.

ساعتی بعد زاغ کوچولو و روباهی و خاله خرسه دور میز وسط آشپزخونه خاله خرسه نشسته بودن و پنیر خوشمزه رو همراه با نان گرم، مغز گردوی تازه و چای شیرین، با شادی می خوردن و خاله خرسه هم برای بچه ها از خاطرات دوران مدرسه رفتن خودش می گفت.

سخن آخر

ادبیات غنی فارسی پر از اشعاری است که می توان به یاری خلاقیت، آنها را تبدیل به قصه کرد. اگر از علاقه مندان به اشعار بچه ها هستید و دوست دارید خلاقیت خود را با ساختن قصه از این اشعار محک بزنید، مطلب مجموعه بهترین اشعار بچه هاه را از دست ندهید. در این مطلب شعر روباه و زاغ به صورت قصه را خواندید. نظر شما چیست؟ شما این شعر را چگونه به قصه تبدیل می کنید؟ از قلم نیاندازید نظرات و پیشنهادات خود را با ما و سایر همراهان خبرنگاران به اشتراک بگذارید.