جاذبه های ارمنستان که حتما باید دید - اخبار مشروح

با ما سفر کنید و با تور ارمنستان از کشور جذاب همسایه دیدن کنید و شهر زیبای ایروان را ببینید.

1. مرکز هنر کافسجیان

این مرکز هنری در بالای مجموعه ای از پله های سنگی بزرگ که به آبشار یا کاسکاد معروفند قرار گرفته و یکی از جاذبه های مهم فرهنگی شهر ایروان است. ایده ساخت این مرکز هنری را ابتدا الکساندر تامانیان، معمار اهل شوروی، به عنوان بخشی از طرح مدرن سازی شهر ایروان بیان کرد. کار بر روی این بنای تاریخی از دهه 1980 شروع شد اما در زلزله سال 1988 آسیب دید. خاتمه جرارد کافسجیان این بنا را نجات داد و با تکمیل و تغییر ساختمان آن را به یک مرکز هنری چندمنظوره تبدیل کرد. این مرکز هنری دو فضای بیرونی به صورت باغ گالری و 5 سالن نمایشگاهی دارد. در طبقه اول آن هم غرفه ای برای خرید سوغاتی می بینید که یکی از بهترین مکان های خرید سوغاتی در شهر ایروان است. در فضای بیرونی، رو به روی پلکان سنگی آبشاری، سه مجسمه برنزی واقع شده است و دو خیابان انتهایی آن پر است از کافه و بار و رستوران های مختلف.

2. موزه تاریخی باستان شناختی اربونی (Erebuni)

قدمت این منطقه باستان شناختی به قرن هشتم قبل از میلاد بر می گردد، یعنی به دهه ها قبل از شکل گیری امپراطوری روم باستان. با بازدید از این موزه اطلاعات خوبی درباره زندگی روزمره مردم در کاخ آرگیشتی اول (Argishti I)، یکی از پادشاهان اورارتو، کسب می کنید. در پای تپه، در موزه ای مربوط به دوران شوروی، وسایل مختلف از قبیل ریتون های نقره و ابزار به دست آمده از قبرهای اورارتویی در ایروان به نمایش گذاشته شده است. بسیاری از این اشیاء از کاوش هایی به دست آمده اند که نخستین بار در سال 1950 شروع شد. در این موزه انبارهای غله، تنورهای قدیمی و کوزه های بزرگ مخصوص نگهداری روغن هم خواهید دید. به جز اینها، در این منطقه و موزه باستان شناختی مکانی هم برای قربانی کردن حیوانات و کارگاه های ساخت ابزار وجود دارد.

3. موزه و یادمان کشتار جمعی ارمنی ها

این موسسه یادمانی است از کشتار جمعی ارمنی ها در زمان حکومت عثمانی از 1915 تا 1922. این موزه قابل توجه یادآور موزه یادمان هولوکاست است. در کنار این یادمان یک فضای نمایشگاهی دو طبقه ساخته شده که بر اهمیت و عمق فضای یادمان اضافه می نماید. داستان تکان دهنده این واقعه تاریخی را عکس ها، مدارک مستند، گزارش های روزنامه و فیلم ها برای شما روایت می نمایند. در جهت موزه یک راهروی ورودی پهن با دیواری به طول 100 متر وجود دارد که نام قربانیان بر روی آن حک شده و به بخش یادمان منتهی می گردد. این بخش در سال 1967 ساخته شده است. این قسمت مناره ای است به ارتفاع 40 متر و در کنار دایره ای متشکل از 12 تخته باریک از جنس بازالت قرار گرفته. این ستون های بازالتی در کنار هم محفظه ای را به شکل یک شعله آتش ابدی شکل داده اند، ستون ها نماد سرزمین های از دست رفته ارمنستان غربی پس از جنگ جهانی اول و صلح میان آتاتورک و لنین هستند. این مناره مخروطی شکل به دو بخش کوچک و بزرگ تقسیم شده و بخش کوچکتر آن نماد ارمنستان غربی است.

4. موزه تاریخ ارمنستان

مجموعه اشیای مربوط به عصر برنز این موزه را به یک نهاد فرهنگی بسیار قابل توجه در ارمنستان تبدیل نموده، جایی که دیدنش باید در برنامه هر گردشگری در سفر به ارمنستان باشد. بسیاری از اشیای این موزه از حفاری های شهر لچاشن (Lchashen) در نزدیکی دریاچه سوان در دهه 1950 به دست آمده اند. توصیف این موزه با کلمات کار آسانی نیست. این مجموعه شامل مجسمه های برنزی، ارابه هایی با چهار چرخ چوبی و تزیینات فلزی، نمادهای باروری کنده کاری شده روی سنگ، و مجموعه ای دیدنی از ابزار و ادوات جنگی (تیر و کمان، کلاه خود و زره) است. سایر اشیای قابل توجه این موزه اشیایی هستند مانند خاچکارها یا سنگ هایی که نقش صلیب بر روی آنها دیده می گردد، لباس های سنتی ارمنی مربوط به قرن های 18 و 19، یک کفش چرمی با قدمت 5500 سال که در سال 2008 در غار کشف شده، قالی ها و لباس های رسمی گلدوزی شده. در بیشتر بخش های نمایشگاه توضیحات انگلیسی وجود دارد.

5. موزه نظامی مادر ارمنستان

نمادگرایی زیادی در این یادمان بزرگ بالای پلکان آبشاری دیده می گردد. چهره مصمم مادر ارمنستان، شیوه ایستادن نظامی و شمشیر بزرگ او حامل پیغام روشنی هستند: ارمنستان مورد تهاجم، کشتار جمعی و سرکوب قرار گرفته، و همچنان برای حفظ ملیت و حیات شهروندانش خواهد جنگید. داخل این سکوی سنگی موزه ای واقع شده است که شرایط ارمنستان در جنگ جهانی دوم را به تصویر می کشد (در این جنگ 300 هزار ارمنی تبار کشته شدند، نیمی از این افراد کسانی بودند که به جنگ فرستاده شده بودند) به علاوه اسنادی هم از جنگ خونین قره باغ با آذربایجان در این موزه وجود دارد. این جنگ در سال های 1988 تا 1994 رخ داد. موزه نظامی در سال 1950 گشایش یافته و در ابتدا مجسمه ای 17 متری از استالین در بالای آن قرار داشته است. این مجسمه در سال 1967 با مجسمه مادر ارمنستان یا مایرهایاستان جایگزین شد. در داخل این موزه یکی از جالب ترین نمایشگاه ها را در خصوص عملیات نمسیس (Nemesis) خواهید دید، عملیاتی مخفیانه که بین سال های 1920 تا 1922 از سوی اتحادیه انقلابی ارمنی یا داشناکسوتیون (Dashnaktsutyun) اجرا شد و در آن شخصیت های نظامی و سیاسی عثمانی به خاطر نقش شان در کشتار جمعی سال های 1915 و 1916 ترور شدند.

6. ماتناداران (Matenadaran)

این مرکز اسناد مکتوب در بالای شناخته شده ترین خیابان ایروان قرار گرفته و ساختمان آن شبیه به یک کلیسای جامع است. اولین مانتاداران یا الفبای نوشتاری در متون ارمنی را سنت مسروپ مشتوت (St Mesrop Mashtots) در قرن پنجم اختراع کرد و از آن هزاران دست نوشته باقی مانده. تاخت و تازهای دوره های مختلف باعث از بین رفتن بسیاری از این اسناد در آتش سوزی ها و غارتگری ها شده است، اما 1800 سند تصویرسازی شده و نوشتاری قابل توجه هنوز باقی مانده اند. این اسناد بخش اصلی مجموعه این مرکز هستند. ساختمان این مرکز در سال 1957 ساخته شده و در جلوی آن مجسمه ای از مشتوت در حال آموزش الفبایش به شاگردان وجود دارد. در جلوی درب 6 مجسمه دیگر هم از ادیبان و نویسندگان قرار گرفته. داخل ساختمان بیش از 23 هزار دستنوشته، سند و نقشه وجود دارد. سالن مرکزی مانتاداران مختص نمایش پیشرفت های علوم، ادبیات و هنرها در ارمنستان قرون وسطی در خلال قرن های مختلف است. در سایر سالن ها هم آثار فلسفی و علمی رومی و یونانی، دست نوشته های ایرانی و عربی، و اسناد پراکنده دیگر نمایش داده می گردد.

7. موزه سرگئی پاراجانف (Sergei Parajanov)

برای اینکه یک چیز کاملا منحصر به فرد ببینید، یکراست به این موزه بروید. این موزه مکانی متفاوت است که شما را به فکر فرو می برد: فضایی پر از کولاژها، طراحی ها، عکس ها و اسمبلاژهای کار این فیلمساز تجربی که بیشتر از همه برای فیلمی به نام سایات نووا (Sayat Nova) یا رنگ انار، مشهور است. این موزه در یک خانه چوبی قرن نوزدهم جذاب قرار گرفته و مجموعه داخل آن به خوبی استعداد حیرت آور، انسانیت و شوخ طبعی پاراجانف را به تصویر می کشد، در عین اینکه نشان دهنده دشواری های راه هنرمندان، فیلمسازان و نویسندگان تحت حکومت رژیم شوروی هم هست. پاراجانف در سال 1924 در تفلیس به دنیا آمد و در سال 1945 برای تحصیل در رشته فیلمسازی به مسکو رفت. وی مدتی در اوکراین زندگی کرد و سپس در سال های آخر دهه 1960 یه ایروان نقل مکان کرد. پاراجانف در سال 1990 در این شهر از جهان رفت.

8. موزه هوهانس تومانیان (Hovhannes Tumanyan)

این موزه زندگی و آثار نویسنده، فعال اجتماعی و مترجمی را به نمایش می گذارد که اغلب از آن به عنوان بزرگ ترین شاعر ارمنستان یاد می گردد. مشهورترین آثار تومانیان اشعار اپرای آنوش (Anoush) (1912)، شعر فتح Tmkaberd و رمان داوید ساسونی (David of Sasoun) هستند. این موزه مختص نمایش این آثار و سایر آثار تومانیان از جمله عکس ها و نامه های مستند از زندگی اوست. در طبقه آخر خانه او در تفلیس در 6 اتاق مدلسازی شده است. تومانیان در سال 1869 در روستای دسق (Dsegh) در منطقه لوری (Lori) به دنیا آمد. او مردی بسیار جذاب و خوش قیافه بود و در تفلیس درس خواند و بیشتر عمرش را همانجا ماند. اتاق زیر شیروانی خانه او محل تجمع حلقه ای از روشنفکران زمانه اش بود: افرادی اهل هنر و پیشرو در مسائل اجتماعی. تومانیان در سال 1921 برای جلب حمایت و جمع کردن یاری هزینه برای پناه جویان به قسطنطنیه رفت. او پس از بازگشت از این سفر پرتنش، در تفلیس بیمار و سپس برای درمان به مسکو فرستاده شد. تومانیان در سال 1923 در همان جا درگذشت.