برج شیاطین کجاست و چه ماجرایی دارد؟ - اخبار مشروح

اولین اثر تاریخی ملی آمریکا

برج شیاطین سال 1900

در سال 1906، روزوِلت رئیس جمهور آمریکا، قانونی مربوط به بناهای تاریخی را امضا کرد؛ اولین قانونی که تعیین می کرد، منطقه ها باستان شناسیِ واقع در زمین های عمومی، از نظر سازمان خدمات پارک های ملی، منابع ملی بسیار مهمی به تعداد می آیند. خودِ روزولت، همیشه از طرفداران و علاقه مندان و ستایشگران طبیعت بود و می خواست که از نفوذش، برای حفظ این کشور زیبا، که آن را خانه می نامید، تا حد ممکن استفاده کند.

روزولت کمی پس از ترک دفترش در اکتبر 1910

بر خلاف باور عموم، منطقه Grand Canyon (دره بزرگ)، اولین شگفتی طبیعی ثبت و حفاظت شده، از طریق قانون باستانیِ مصوبِ روزولت نبود. بنای یادمانی برج شیاطین در 24 سپتامبر، به شکل رسمی، ثبت و در واقع، به نام اولین نمونه ثبت ملی شناخته و تثبیت شد. یک اشتباه عامیانه و شاید دیگر غیر قابل تغییر درباره نام این برج وجود دارد که آن را برج شیطان می خوانند در حالی که نام درستِ آن، برج شیاطین است. سازمان خدمات پارک های ملی، سعی در حفظ این منطقه مقدس ملی آمریکایی دارد.

ورودی بنای یادبود برج شیاطین

اگرچه که برج شیاطین، رسما به نام بنای یادبود ملی تعیین شده بود، اما تئودور روزولت اولین کسی نبود که با احترام از این برج یاد می کرد. این منطقه، برای قبایل بومی ساکن در دشت های شمالی، همیشه مکان مقدسی بود؛ قبایلی مثل لاکوتا، شوشون، کرو، چِیِن، کیووا، سیوکس و آراپاهو.

همه این قبایل، از این منطقه مقدس برای برگزاری جشن ها و آیین های فرهنگی و مذهبی متعددی استفاده می کردند. بسکمک از لباس ها، پارچه ها و دخیل هایی که افراد به درخت های موجود در زمین های اطراف گره زده اند تا به امروز به جای مانده است.

تابلویی که اطلاعاتی درباره میراث ملی آمریکایی به بازدیدکنندگان می دهد.

سازمان خدمات پارک های ملی، به بازدیدکنندگان اخطار می دهد که به آثار ساخته شده موجود دست نزنند و از آنها عکاسی نکنند و از آنها می خواهد که به سرزمین های مقدس احترام بگذارند. این سازمان، در حقیقت در ماه جون (که بیشتر مرنام و آیین ها در آن برگزار می گردد)، از کاهش تعداد جهانگرد و بازدیدکننده حمایت هم می کند و به کوهنوردان اطلاع می دهد که فعلا در این ماه به پارک نیایند تا قبایل بومی بتوانند در آرامش کامل به برگزاری مرنام خود مشغول شوند.

اما آنچه واضح است این است که برج شیاطین، یک نام بحث برانگیز است.

عکسی قدیمی از برج شیاطینِ Vitrified Rock

علی رغم وجود نام های قابل قبولِ بسیار برای این برج، اما برج شیاطین نام چندان پذیرفتنی ای نیست. باور کلی بر این است که وقتی این برج برای اولین بار از طریق سرهنگ ریچارد اروینگ داج، یک زمین شناس سفید پوست، در کارولینای شمالی کشف شد، او عبارت wakansica (که به معنای خرس بود) را با wahanksica (که به معنی روح شیطانی بود) اشتباه گرفت و در نتیجه ترجمه غلطی از آنچه بود، ارائه داد.

نمای یادبود ملی برج شیاطین در غروب. وایومینگ- ایالات متحده آمریکا

برخی از نام های به اصطلاح قابل قبول، در زبان بومی اینها هستند: خانه خرس های گریزلی، کوه ارواح (لاکوتا)، خیمه خرس (سیوکس) و از همه دقیق تر کوه درخت (کیووا). در سال 2015، حدودا 20 قبیله به رهبری Oglala Lakotas، استشهادی را به منظور تغییر نام فعلی به خانه خرس، امضا کردند.

متاسفانه، این گروه هنوز پیروز به تغییرِ نام نشده اند. برج شیاطین، همچنان نامی است که به شکل رسمی از طریق دولت معتبر شناخته می گردد و باید اعتراف کرد که هیچ رمز و رازی درون برج شیاطین وجود ندارد.

برج شیاطین وایومینگ آمریکا جولای 2016: روزولت در سال 1906 برج شیاطین را به نام اولین بنای یادبود ملیِ ملت آمریکا ثبت کرد.

در اینکه این برج، ظاهری چشمگیر و تاثیرگذار دارد هیچ شکی نیست، اما در واقع چیزی بیشتر از یک صخره خیلی بزرگ نیست. علی رغم برخی حدس ها، برج شیاطین، نه آتش فشانی و نه تو خالی است. با وجود اینکه ظاهرش، مناسب برخی قصه پردازی های شرورانه است، اما فقط یک تپه معمولی است؛ تپه ای تنها، با جداره های پر شیب و بلند، که راس آن صاف می گردد.

نوع سنگ هایی که برج شیاطین از آن تشکیل شده فونولیتِ آذرین است.

این نوع خاص از تپه، از طریق یک جور مزاحمت آتش فشانی به این شکل درآمده است؛ به این معنا که سنگ های مذاب، که بخش های زیرزمین را تشکیل داده اند و از طریق پوسته زمین فشرده شده بودند، با فشار به سمت بالا حرکت کردند و از میان لایه های بالایی بیرون زده اند.

این تپه، در اصل غلاف سنگ های رسوبی بیرونی را شکافته و با ظاهر برج امروزی نمایان شده است. تاریخ شکل گیریِ آن به 50 میلیون سال قبل برمی گردد و فرایند شکل گیری طی 5 تا 10 میلیون سال پیش، به تشکیل نهایی این برج انجامیده است.

برج شیاطین وایومینگ و دو گوزن شاخ بلند.

مطمئنا یکی از سوالاتی که هنگام دیدن برج در فکر مردم شکل می گیرد، این است: می گردد از آن بالا رفت؟ به خاطر شکل برج و هزاران ترک عمودی که به سمت بالا و پایین، روی دیواره های صخره ای آن وجود دارد، قطعا جای ایده آلی برای کوهنوردی خواهد بود.

سازمان خدمات پارک های ملی، از برنامه های حمایتی تفریحی استقبال می کند و اعلام کرده که کوهنوردی، اثرات مخرب پایداری، روی این بنای یادبود به جا نمی گذارد و البته که کوهنوردان باید به محیط زیست پیرامونشان احترام بگذارند.

تصویری سیاه و سفید از برج شیاطین

یادبود ملی برج شیاطین، برای کمک و راهنمایی کوهنوردان مشتاق، یک برنامه صعود ترتیب داده؛ برنامه ای که برای 5000 تا 6000 کوهنوردی که سالانه، از برج بازدید می کنند، بسیار آموزنده و البته ضروری است.

اگر زمانی گذرتان به اینجا افتاد، می توانید برج شیاطین را ببینید که در میان پیچ و خم های رودخانه Belle Fourche آرام و قرار گرفته است. لازم نیست که حتما یک کوهنورد حرفه ای باشید، چراکه مسیرهای پیاده روی متنوعی در پارک تعبیه شده که شما را به محدوده یک و نیم کیلومتری برج می رساند.

ضمناً می توانید از تجمع برخی حیوانات محلی در حیات وحش منطقه هم لذت ببرید، اما برخی افراد معتقدند که بهترین وقت بازدید بعد از تاریک شدن هواست؛ زمانی که ستاره ها منظره ای پدید آورده اند که انگار متعلق به جهان دیگری است.