اوتیسم در بچه ها و نحوه رفتار والدین - اخبار مشروح

تاخیر در زبان گفتاری، ناتوانی در من گفتن، ناتوانی در ارتباط برقرار کردن با همسالان، فقدان تقابل هیجانی یا اجتماعی، دل مشغولی دایم نسبت به برخی از اجزای اشیا، چسبندگی ظاهرا انعطاف ناپذیر به عادت ها، اشکال در بازی انتزاعی تخیلی، تمایل نداشتن به زندگی اجتماعی و نداشتن انگیزه، کج خلقی و رفتار های پرخاشگری (اغلب)، ضریب هوشی پایین (گاهی اوقات) و... از جمله نشانه های این اختلال است.

اما آن چه که اهمیت دارد نقش والدین در پرورش و تربیت فرزندشان است. والدین می توانند با تربیت و مراقبت خود بسیاری از مهارت های ارتباطی و سازگاری را در کودک افزایش دهند و به کاهش علائم این اختلال بپردازند. اما پیش از هرچیز ضروری است تا آگاهی خود را بالا ببرند.

نکات رفتاری با بچه ها اوتیسم

هیچ قانون سفت و سخت و البته پیچیده ای در رابطه با اینکه با بچه ها اوتیسمی چگونه رفتار کنید وجود ندارد، همه چیز بسیار ساده به نظر می رسد. به این نکات توجه کنید:

شکیبا باشید

مدتی طول می کشد تا یک کودک اوتیسمی بتواند با دیگران ارتباط برقرار کند. ضروری است شما به عنوان یکی از والدین و یا خواهر و برادر او شمرده صحبت کنید و به صحبت کردنتان لحن تند ندهید.

به او یاد بدهید چگونه بدون حالت تهاجمی عصبانیتش را بیان کند

بچه ها اوتیسمی و حتی بچه ها طبیعی هم نمی دانند چطور باید عصبانیت خود را بیان کند. در اینباره هم باید شکیبای به خرج بدهید و به تدریج به بیاموزید چگونه بدون اینکه حالت های تهاجمی داشته باشد و یا پرخاش کند عصبانیت و دلیل آن را به درستی بیان کند.

انعطاف پذیر باشید

اجازه ندهید که احساساتتان بابت اینکه کودک شما به درستی ارتباط برقرار نمی نماید جریحه دار گردد. اوتیسمی ها مسائل زیادی با نشان دادن و کنترل عواطف خود دارند و اغلب بی پرده حرف می زنند. حرف های بی پرده آن ها را به دل نگیرید و کمی انعطاف از خود به خرج بدهید.

همیشه مثبت بمانید

بچه ها مبتلا به اوتیسم به آدم های مثبت و خوش اخلاق پاسخ بهتری می دهند. سعی کنید به رفتار های مناسب آن ها جایزه بدهید. فرزند خود را تشویق کنید. شاید کوشش های کودک برای انجام کار های خوب ناچیز است، اما ستایش و تشویق او باعث می گردد این روند تقویت شده و کوششش را بیشتر کند تا به نتیجه برسد. به او پاداش دهید. هم بصورت کلامی و هم از وسایلی که به او انگیزه می دهد بهره ببرید. بعلاوه جملات دستوری را کمتر بکار ببرید، کمتر از او انتقاد کنید و او را مجبور به انجام کار هایی که توانایی انجام آن ها را ندارد، نکنید.

به جلب توجه ها اهمیتی ندهید

بچه ها اوتیسمی بسیار کوشش می نمایند تا با رفتار های بسیار بد تمرکز شما را به خود جلب نمایند. اگر چند بار به این دست از رفتار ها بی توجهی کنید در واقع به او یاری می کنید تا دست از این رفتار ناهنجارانه بردارد.

به وسیله فعالیت بدنی در تعامل باشید

چرا برای برقراری ارتباط با کودک اوتیسمی خود اصرار دارید مدام با او صحبت کنید و حرف از دهانش بکشید؟ راه های دیگری هم هست. مثلا می توانید با او به ورزش بروید، با هم بدوید و یا اینکه بازی کنید. این ها راه های خوبی هستند تا بتوانید توانایی های ارتباطی او را بهبود ببخشید. این روش روحیه کودک را آرام تر می نماید.

بازی های موثر برای بچه ها اوتیسم

• پرتاب توپ به هوا
• گذاشتن توپ بین دو پا و پریدن
• پریدن از روی کمر دیگران
• عمو زنجیرباف و آسیاب بچرخ
• جمع کردن توپ با آهنگ و متوقف کردن هنگام قطع صدا
• چرخیدن دور صندلی همراه با موسیقی و نشستن به محض قطع صدا
• به صورت دایره بایستند و توپ را برای هم شوت نمایند
• قایم موشک

برای اجرای این بازی ابتدا بچه ها باید قایم شدن در جا های مختلف را یاد بگیرند وقتی پنهان شدن را یاد گرفتند در مرحله بعد پیدا کردن و در پی هم گشتن را یاد می گیرند.

موسیقی درمانی، بازی درمانی، نقاشی، قصه گویی، کتابخوانی و وادار کردن آن ها برای شرکت در گروه های همسالان از روش های موثر در برقراری ارتباط با این بچه ها است. این بچه ها باید به تدریج وارد بازی شوند و با گروه همسالان خودشان ارتباط برقرار نمایند. این بچه ها از تغییر می ترسند. والدین باید ترس از تغییر در کودک شان را کم نمایند و این بچه ها را آهسته و به تدریج با تغییر های محیط اجتماعی آشنا و وقت بیشتری را نسبت به این بچه ها صرف نمایند.

مهربان باشید

هیچ شرح اضافه دیگری نمی خواهد که چرا باید با اوتیسمی ها مهربان باشید. آن ها احتیاج به این دارند که مدام در آغوششان بگیرید، درست مثل بچه های دیگر.

عشق و علاقه تان را نشان بدهید

بچه های که اوتیسم دارند معمولا در نشان دادن احساسات خود ناتوان هستند، اما باید بدانند که شما آن ها را دوست دارید. بیشتر به آن ها عشق خود را نشان بدهید، بیشتر حمایت شان کنید. به هر حال تعامل با افرادی که اوتیسم دارند همیشه یک چالش محسوب می گردد، اما باید یاد بگیرید که نحوه رفتار کردن درست با آن ها چگونه است و چگونه می توان آن ها را با شرایط زندگی بیشتر وفق داد.

رفتار های اجتماعی او را به طور مستقیم افزایش دهید

در حالی که بسیاری از بچه ها مهارت های اجتماعی را بطور طبیعی و با شرکت در گروه همسالان و وبصورت یادگیری مشاهده ای فرا می گیرند، اما بچه ها اوتیسم اغلب احتیاج به آموزش مستقیم دارند؛ بنابراین مربیان، والدین و معلمان ویژه باید وقت زیادی را صرف آموزش مستقیم مهارت ها به بچه ها اوتیسم نمایند تا آداب اجتماعی مثل سلام کردن، احترام گذاشتن و ... را یاد بگیرند.

شرایطی فراهم کنید تا کودکتان زمان بیشتری را با بچه ها غیراوتیسم بگذراند

تعامل با بچه ها غیر اوتیسم به فرزند شما یاری می نماید تا توجه اش افزایش یابد و واکنش های سریعتری را یاد بگیرید. البته داشتن یک دوست اوتیسم نیز به فرزندتان یاد می دهد هیچ مسئله ای وجود ندارد و افراد دیگر نیز با ویژگی های او وجود دارند. برای بچه های بزرگتر همسالان اوتیسم اهمیت ویژه ای دارد، زیرا ارتباط و تعامل مثبتی بین آن ها شکل می گیرد که هیچ شخص دیگری نمی تواند آن را انجام دهد. برخی از برنامه های مدرسه در جریان اصلی درس قرار می گیرند و بچه ها اوتیسم می توانند در کلاس های عادی تحصیل می نماید. با توجه به توانایی یادگیری فرزند شما این ممکن است یک فرصت خوب برای او باشد.

عدم مقایسه

یکی از لطمات سنگین خانواده ها بر روی بچه ها مقایسه کودک خود با دیگر بچه های است که دارای این اختلال می باشد و هم چنین مقایسه کودک خود با دیگر بچه ها که در نزدیکی آن ها هستند. والدین گرامی دارای بچه ها با اختلال اتیسم باید همیشه این نکته را مدنظر داشته باشند که مقایسه روش خوبی برای ایجاد انگیزه درونی نمی باشد.

تحقیقات نشان داده است پدر نسبت به مادر نقش مهمتری در امر آموزش این بچه ها دارد. دلیل این امر هنوز معین نیست، اما مطالعه ها نشان داده که مهارت بچه ها اوتیسمی که پدرشان در آموزش شان نقش داشته اند بیشتر از بچه های است که به وسیله مادران شان آموزش دیده اند. مادر بیشتر در نقش عاطفه این بچه ها دخالت دارد. پس والدین عزیز بدانید با بالا بردن اطلاعات خود، بسیاری از مسائلتان حل خواهد شد.

پ