اسفندیار: دیگر هیچ تیمی نمی تواند والیبال ایران را دست کم بگیرد - اخبار مشروح

امیرحسین اسفندیار متولد چهارم بهمن سال 1377 در شهرستان آمل است و والیبال را از 11 سالگی در این شهر آغاز نموده است. او در سن 14 سالگی با حضور در مسابقات رده سنی نوجوانان کشور، به صورت حرفه ای در ورزش والیبال ایران حاضر شد.

دریافت نماینده قدرتی والیبال ایران، سابقه بازی در باشگاه های پیکان تهران و کاله مازندران را در پرونده کاری خود دارد و در حال حاضر نیز در تیم گرین یارد ماسِیک بلژیک بازی می نماید.

وی افتخارات زیادی در کارنامه خود دارد که قهرمانی نوجوانان جهان در سال 2017، قهرمانی جوانان جهان در سال 2019، قهرمانی مردان آسیا سال 2019 و نایب قهرمانی جوانان آسیا در سال 2016 از جمله آن ها است.

اسفندیار که عنوان ارزشمندترین بازیکن مسابقات قهرمانی زیر 21 سال جهان در سال 2019 را در رزومه خود دارد، تیم ملی والیبال ایران را در مسابقات جام جهانی 2019 نیز همراهی نموده است.

این بازیکن تیم ملی والیبال ایران، گفت وگوی تفصیلی با روابط عمومی فدراسیون والیبال انجام داده است که توضیح کامل آن به قرار زیر است:

سوال: حضور در بلژیک و لیگ والیبال این کشور را چه طور ارزیابی می کنی؟

زندگی در خارج از کشور سخت است، اما خدا را شکر می کنم که توانستم خودم را با شرایط وفق دهم. اوایل که به بلژیک رسیده بودم، به دلیل شرایط کرونایی، دو سه هفته قرنطینه بودم و بعد، تمرینات با تیم ماسِیک را آغاز کردم. خوشبختانه فعلا نتایج تیمی خوبی هم کسب نموده ایم و باید ببینیم در ادامه مسابقات، چه شرایطی پیش می آید.

سطح لیگ بلژیک در مجموع خوب است و از هشت تیم شرکت نماینده در این مسابقات، چهار تیم کیفیت خوبی دارند. دو تیم متوسط رو به بالا و دو تیم دیگر متوسط رو به پایین هستند. دلیل این که من و جواد (کریمی) این تیم را انتخاب کردیم، حضور ماسِیک در رقابت های اروپا بود. در این مدت توانستم خودم را بهتر با تیم وفق بدهم و بیش تر در شرایط تیمی قرار بگیرم و مربی هم از من راضی است. امیدوارم بازی به بازی بهتر شویم تا سال های بعد، در لیگ های معتبرتری به میدان بروم.

سوال: تیم گرین یارد ماسِیک در مسابقات انتخابی لیگ قهرمانان اروپا حضور داشت و به دلیل مصدومیت چند بازیکن از جمله خودت نتیجه نگرفت، اما در کاپ اروپا عملکرد خوبی داشتید، این لیگ را چه طور ارزیابی می کنی؟

سطح کاپ اروپا هم واقعا خوب است؛ چون بازیکنان و تیم های عظیم و با کیفیتی در آن حضور دارند. خدا را شکر در اینجا هم توانستیم بازی ها را ببریم و به مرحله نیمه نهایی صعود کنیم. البته سطح آن از لیگ قهرمانان اروپا پایین تر است، اما قطعا سطح کلی اش را خوب ارزیابی می کنم و طوری است که بتواند بازیکن را برای کسب نتیجه ای که می خواهد، تحت فشار قرار دهد.

سوال: تفاوت های لیگ بلژیک و ایران چیست و با حضور در لیگ این کشور، به دنبال چه اهدافی بودی؟

لیگ بلژیک به لحاظ سخت افزاری از ایران بهتر است و امکانات بسیاری در اختیار بازیکنان می گذارند. البته در ایران هم تا جایی که بازیکن بخواهد، مربی برایش وقت صرف می نماید. اما اینجا از نظر شرایط سالن تمرین، لباس و سایر امکانات، واقعا متفاوت است.

ایران قطعا بازیکنان خیلی بهتری دارد، اما تیم ها به لحاظ شرایط سخت افزاری و اقتصادی در مضیقه هستند. در حالی که اینجا از این خبرها نیست و بازیکن لازم نیست نگران مواردی چون دستمزد، لباس، امکانات تمرین و غیره باشد.

من بعد از ورود به بلژیک، سه هفته قرنطینه خانگی بودم و باشگاه برای همان سه هفته، برایم وسایل تمرین فرستاد تا خودم را آماده نگه دارم و بدنم افت نکند.

بلژیکی ها واقعا در کوشش هستند تا خودشان را به جمع 10 - 12 تیم برتر جهان برسانند. وقتی تصمیم گرفتم لژیونر شوم، با افرادی مشورت کردم و به این نتیجه رسیدیم که با جواد کریمی به یک تیم برویم. می توانستم به لیگ ایتالیا بروم و یک سال روی نیمکت بنشینم، اما تصمیم گرفتم همین جا پیشرفت کنم تا اگر قسمت بود و قرار شد در تیم ملی بازی کنم، بازیکن باتجربه تری باشم.

بلژیک قانون محدودیت بازیکن خارجی ندارد و از ملیت های مختلفی بازیکن در لیگ بلژیک حضور دارند. تیم ماسِیک علاوه بر من و جواد کریمی، یک آمریکایی، یک آرژانتینی، دو هلندی و یک بازیکن نروژی هم دارد. در واقع هفت نفر از دوازده بازیکن تیم خارجی هستیم.

ما (کریمی و من) سال اول به اینجا آمدیم تا هم خودمان را محک بزنیم و خودی نشان بدهیم تا برای سال بعد اگر پیشنهادهای بهتری بود، آنالیز کنیم و جایی برویم که به پیشرفت سطح والیبالمان هم یاری گردد.

زمانی که به اینجا آمدیم، انتقاداتی به حضورمان در لیگ بلژیک وجود داشت و عده ای معتقد بودند که اسفندیار رفته ذخیره نشین شده و می توانست در ایران بماند و بهتر بازی کند. خصوصا که سال جاری سال ملی المپیک است و بازی های سخت ملی را پیش رو داریم. اما این واقعیت را نمی بینند که من و جواد نسبت به دیگر بازیکنان، سه چهار هفته دیرتر رسیدیم و تا بتوانیم تمرین کنیم و به شرایط ایده آل تیمی برسیم، قدری زمان برد.

از سوی دیگر، کرونا باعث شد آمادگی بدنی مان افت کند و مدتی طول بکشد تا خودمان را به شرایط آمادگی کامل برگردانیم. خود مربی هم گفت که به تدریج به تو بازی می دهم تا به شرایط ایده آل برسی و به تیم یاری کنی. خدا را شکر که این اتفاق هم افتاد.

تیممان در پست قدرتی مهره های خوبی دارد؛ بازیکن باتجربه ای داریم که 15 سال اینجاست. مربی سعی می نماید طوری برنامه ریزی کند که به همه بازی برسد. من جایی را انتخاب نکردم که بروم متوقف شوم یا فقط بخواهم پولم را بگیرم و بقیه شرایط برایم مهم نباشد. قطعا دنبال این هستم که در این سال شلوغ قبل از المپیک، پیشرفت داشته باشم و در کوششم تا به اهدافی که دارم، برسم.

سوال: با انتخاب ولادیمیر آلکنو به عنوان سرمربی تیم ملی، والیبال جهان حساب ویژه ای روی ما در المپیک باز نموده است. شما این انتخاب را چگونه ارزیابی می کنی و واکنش ها در بلژیک چه طور بود؟

روزی که خبر انتخاب آلکنو تایید شد، آن را ابتدا در سایت فدراسیون والیبال ایران دیدم و بعد رسانه های خارجی هم به نقل از همان جا منعکس کردند. همان شب وقتی سر تمرین رفتیم، همه خبر را شنیده بودند و گفتند آلکنو مربی خوبی است و با این انتخاب، تیم ملی ایران حتما به مرحله دوم المپیک صعود خواهد نمود.

تیم والیبال ایران بازیکنان خوبی دارد و هرکدامشان مهره های ارزنده ای هستند که به وزن تیم اضافه می نمایند. انتخاب آلکنو هم به شرایط یاری می نماید و این روزها در بلژیک همه در مورد اردوها، تمرینات و شرایط تیم ملی ایران از ما سوال دارند. حالا دیگر هیچ تیمی نمی تواند ما را دست کم بگیرد و حتی مصاحبه ای از ویتال هِینن سرمربی تیم لهستان خواندم که گفته بود اگر آلکنو با ایران قرارداد ببندد، این تیم یکی از حریفان اصلی لهستان می گردد و این رخ داد و الان همه برای المپیک حساب ویژه ای روی ایران باز نموده اند.

سوال: کمی از شرایط شهر محل زندگی تان در بلژیک بگویید؛ شرایط آن به چه شکل است؟

شهری که ما در آن هستیم، شهر کوچکی است و 20 هزار نفر جمعیت دارد. البته کلا خوبی بلژیک و شهری که در آن زندگی می کنیم، این است که به هلند و آلمان نزدیک است و فاصله مان با آمستردام، کلا دو ساعت است و از دوسلدورف هم 50 دقیقه دوریم. با این حال، شهر محل زندگی ما خیلی خلوت و کم جمعیت است. و میانگین سنی هم بالاست. از نظر کرونا نیز اینجا مشکل خاصی نداریم و شاید در مجموع 20 نفر به این بیماری مبتلا شده باشند. مسابقات ورزشی هم بدون تماشاگر برگزار می گردد.

سوال: از دیگر بازیکنان ایران خبری دارید؟ و تجربه آنان چه قدر به شما یاری نموده است؟

از کاپیتان معروف خبر دارم و اتفاقا دو روز قبل از رفتنش به چین، با او صحبت کردم. از امیر غفور و میرزاجانپور و چند نفر دیگر هم باخبرم.

سعید معروف خیلی یاریم کرد؛ او دل پاکی دارد و هیچ کس روی دستش نیامده است. تا جایی که بتواند، به همه یاری می نماید. او به من می گفت اگر خودت را تا المپیک 2020 برسانی و همراه تیم بیایی، آینده ات تا المپیک 2028 تضمین می گردد؛ یعنی سه تجربه المپیک خواهی داشت. از روز اول او را در جریان گذاشتم و او هم گفت با توجه به پیشنهادهای دیگرت، همین تیم را انتخاب کن و جایی برو که همراه با کریمی باشی و هر دو به هم یاری کنید. فرهاد قائمی، امیر غفور و میلاد عبادی پور هم هدایت هایی داشتند و از آن ها هم تشکر می کنم.