کشف بزرگترین انفجار کیهانی که بیش از سه سال طول کشیده است!
به گزارش اخبار مشروح، سال گذشته، ستاره شناسان شاهد درخشان ترین انفجار ثبت شده بودند که یک انفجار پرتو گاما به نام GRB 221009A بود. این پژوهش نشان می دهد که انفجار واقعی حدود هشت میلیارد سال نوری قبل اتفاق افتاده است.
گروهی از ستاره شناسان می گویند به طور تصادفی یک انفجار کیهانی را کشف نموده اند که تا به حال چیزی در مقیاس آن مشاهده نشده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسکای نیوز، ستاره شناسان بزرگترین انفجار کیهانی را که تا به امروز شاهد بوده اند، کشف نموده اند و می گویند این انفجار بیش از سه سال به طول انجامیده است.
ستاره شناسان باور دارند این انفجار موسوم به AT2021lwx، کار یک ابر گازی بزرگ (هزاران برابر بزرگ تر از خورشید) است که پس از بیرون آمدن از مدارش به داخل یک سیاه چاله فرستاده شد. تکه هایی از ابر بلعیده شده و یک صفحه غبارآلود بزرگ شبیه به دونات را در اطراف سیاه چاله ایجاد نموده است.
ستاره شناسان گفتند که چنین رویدادهایی نادر هستند اما چیزی در این مقیاس پیشتر مشاهده نشده است.
دکتر فیلیپ وایزمن(Philip Wiseman)، پژوهشگر دانشگاه ساوت همپتون(Soton) و سرپرست این پژوهش گفت: ما به طور تصادفی به این کشف دست یافتیم. زمانی که در جستجوی نوعی ابرنواختر بودیم، این رویداد به وسیله الگوریتم جستجوی ما معین شد. بیشتر ابرنواخترها و رویدادهای اختلال جزر و مدی، پیش از محو شدن فقط چند ماه دوام می آورند. بنابراین، روشن ماندن یک رویداد به مدت بیشتر از دو سال بسیار غیرعادی بود.
این پژوهش نشان می دهد که انفجار واقعی حدود هشت میلیارد سال نوری قبل اتفاق افتاده است.
انفجار AT2021lwx نخستین بار در سال 2020 به وسیله تسهیلات آنالیز اجرام گذرای زویکی یا زدتی اف(ZTF) در کالیفرنیا شناسایی شد و متعاقبا با سامانه هشدار نهایی برخورد سیارک به زمین(ATLAS) مستقر در هاوایی نیز مورد تایید نهاده شد. با وجود این، اطلاعاتی در خصوص مقیاس این انفجار در دست نبود.
سال گذشته، ستاره شناسان شاهد درخشان ترین انفجار ثبت شده بودند که یک انفجار پرتو گاما به نام GRB 221009A بود. اگرچه روشنایی این انفجار بیشتر از AT2021lwx بود اما فقط برای کسری از زمان دوام داشت. این بدان معناست که انرژی کلی منتشرشده به وسیله انفجار AT2021lwx بسیار بیشتر بود.
وایزمن اعلام کرد که این رویدادها می توانند کلید درک چگونگی تغییر مراکز کهکشان ها به مرور زمان باشند.
این پژوهش، در مجله MNRAS به چاپ رسید.
منبع: عصر ایران