وقتی حاج قاسم به خانه ما آمد

به گزارش اخبار مشروح، ساعت 7 صبح بود، تلفن منزلمان زنگ خورد. یکی از پشت تلفن گفت: حاج قاسم سلام رساندند. گفتند برای ناهار به منزل شما می آیم. باورم نمی شد! هاج و واج مانده بودم. همان 7 صبح چادربه سر کردم و با حسین روانه بازار شدم برای خرید میوه و سبزی تازه.

وقتی حاج قاسم به خانه ما آمد

جهت دریافت خدمات طراحی ساخت ویلا با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. گروه آبان با سالهای تجربه طراحی معماری و ساخت و مشارکت در پروژه های کوچک و بزرگ بهترین انتخاب جهت مشاوره و اجرا میباشد.

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، این چند روز در منزل شهید حاج اسماعیل حیدری روضه سردار حاج قاسم برپاشده است. خاطره های مهربانی مردی که وقتی کتاب زندگی اش را ورق می زنی انگار روضه حضرت عباس را می خوانی. مصداق این شعر که می گوید: تا که علم افتاد و دست تو قلم شد، زهرا رسید و بیرق روضه علم شد .

خاطره ای که ماندگار شد

زهرا غلامی همسر شهید حاج اسماعیل حیدری از مهربانی های حاج قاسم در حق فرزندان شهدا می گوید، زینب دختر کوچک تر شهید حاج اسماعیل از مهمانی غافلگیرکننده حاج قاسم به خانه شان می گوید و فاطمه از هدیه ای که خودش برای حاج قاسم خریده. هر چه می گویند دلشان آرام نمی گیرد. بعد از رفتن پدر، دلشان خوش شده بود به مهربانی های سردار. آغاز خاطره هایشان با لبخند است، به میانه خاطره که می رسند بغض می نشیند میان گلویشان و در سرانجام، هق هق گریه کلامشان را می برد. درست مثل مجلس روضه .

دعوت کنید من می آیم

ماه رمضان سال گذشته همراه با خانواده شهدا برای افطار دعوت شده بودیم. حاج قاسم هم حضور داشت. خودش سر تک تک میزها می آمد و احوالپرسی می کرد. به محض اینکه من را دید احوال فرزندانم حسین، فاطمه و زینب را پرسید. همواره این طور بود، اسم بچه های خانواده شهدا خوب یادش می ماند. پسرم حسین کنارم نشسته بود. از او تشکر کردیم که در مهمانی حضور دارد و ما ر ا به این افطاری دعوت نموده اند. با رویی گشاده گفت: شما هم دعوت کنید ما می آئیم .

باورمان نمی شد که حاج قاسم وقت داشته باشد به منزل ما بیاید. گفتم شما بااین همه گرفتاری چطور می توانید وقت بگذارید به خانه ما بیایید؟ اصلاً چطور شمارا پیدا کنیم؟ نگاهش را به حسین انداخت و گفت: حسین آقا به من زنگ بزند من می آیم. حاج قاسم هنوز چند قدمی از ما دور نشده بود که از حسین پرسیدم: حسین جان، حاج قاسم شوخی که نمی کند؟ حسین هم حسابی تعجب نموده بود و فقط جواب داد: فکر نمی کنم، کاملاً جدی بود .

دوهفته ای گذشت. به حسین گفتم: زنگ بزن و حاج قاسم را دعوت کن. حسین به شماره تلفن یکی از رفقای حاج قاسم زنگ زد، حاج قاسم در ایران نبود. دو هفته بعد بازهم زنگ زدیم بازهم حاج قاسم نبود. چند روز گذشت. ساعت 7 صبح بود. تلفن منزلمان زنگ خورد، یکی از پشت تلفن گفت: حاج قاسم سلام رساندند. گفتند برای ناهار به منزل شما می آیم .

باورم نمی شد. هاج و واج مانده بودم. همان 7 صبح چادربه سر کردم و با حسین روانه بازار شدم برای خرید میوه و سبزی تازه. همه جا بسته بود. سرصبح هیچ مغازه ای باز ننموده بود ؛ اما من به شوق مهمان عزیزمان همه جا را زیر پا زدم. یکی از مغازه ها باز بود؛ اما سبزی هایش تازه نبود. با حسین خیابان ها را بالا و پایین می رفتیم. فرصت خوبی هم شد که با حسین همفکری کنم می خواستم برای ناهار سنگ تمام بگذارم. حسین گفت: مامان این کار را نکن حاج قاسم ناراحت می گردد. یک نوع غذا بیشتر نمی خورد .

از ذوق و شوق روی پای خودمان بند نبودیم. بالاخره مغازه ها باز شدند و توانستم خرید کنم. دیگر تصمیم ام را گرفته بودم: یک غذای محلی و شمالی درست می کنم. با حسین که رسیدیم خانه باز تلفن زنگ خورد. همان شخصی بود که صبح تماس گرفته بود. ترسیده بودم که مهمانی به هم خورده باشد؛ اما همان آقایی که صبح زنگ زده بود گفت: مهمان شما فقط حاج قاسم است برای بیشتر از یک نفر تهیه نبینید. حاج قاسم گفتند ناهار ساده باشد .

آمد بدون هیچ محافظی

ساعت به ظهر نزدیک شده بود. سردار تنها آمد، خیلی ساده، بدون هیچ محافظی وارد منزل ما شد. با بچه ها حرف می زد، خاطرات پدرشان را می گفت، از دورانی که حاج اسماعیل در شهر حلب بود. از مهربانی و جنگ آوری پدرشان برای بچه ها می گفت. تعریف می کرد که حاج اسماعیل چطور حواسش به بچه های جنگ زده حلب بود. در شرایط سخت، روستاهای ناامن را زیر پا می گذاشت تا برای کارخانه آسیاب اهالی روستا که گرسنه مانده بودند نفت پیدا کند .

حرف ها به جایی رسید که بچه ها بغض نموده بودند خود حاج قاسم نیز اشک در چشمانش حلقه زده بود. برای اینکه بچه ها را از فضای حزن انگیز بیرون بیاورد. صدایش را شنیدم که گفت: حاج خانم نمی خواهید به ما ناهار بدهید؟

خودش اول از همه سر سفره نشست. بچه ها را یکی یکی به اسم صدا کرد: زینب جان فاطمه خانم حسین آقا بیایید بنشینید. بچه ها که نشستند خودش یکی یکی برایشان غذا کشید .

تو باید امروز به خانه ام می آمدی

زهرا خانم تا اینجای خاطره را که برایمان تعریف کرد صدبار بغضش را فروخورده بود . زهرا غلامی حالا دیگر به هق هق افتاده: حضور حاج قاسم برای من یک نشانه بود. او باید درست روزی به خانه من بیاید که دهمین روز به جهان آمدن نوه ام حلما باشد؟ شب قبلش خیلی دلم هوای حاج اسماعیل را نموده بود. با خودم گفته بودم: حاج اسماعیل! کاش بودی و باهم پدربزرگ و مادربزرگ شدن را تجربه می کردیم. یقین داشتم که حاج قاسم دلش به دل حاج اسماعیل من وصل است که چنین روزی مهمان خانه من شده است. روزی که حمام ده روزگی و روز نام گذاری نوه ام باشد. نوه ام حلما را تازه از حمام بیرون آورده بودیم. حسین آن قدر ذوق زده بود. که حلما را بدون پتو پیچ به آغوش حاج قاسم داد .

خداحافظی برای بچه ها سخت بود

حاج قاسم بعد از ناهار خیلی نماند. فاطمه برایش هدیه خریده بود. با خوشحالی هدیه اش را پذیرفت و به من گفت: حاج خانم غذایتان خیلی خوشمزه بود. وقت خداحافظی، مرتب برمی گشت و بچه ها را تماشا می کرد. بچه ها بدرقه اش می کردند و از او دل نمی کندند. حاج قاسم رفته بود و خانه ما پرشده بود از حس خوب مهمانی عزیز .

نام حاج اسماعیل در آن سوی مرزها

همسر شهید حیدری می گوید: اولین بار که دریکی از مراسم های خانواده شهدا شرکت نموده بودیم حاج قاسم در بین خانواده های شهدا از اخلاص شهدای مدافع حرم تعریف می کرد. از شهیدی گفت که در منطقه داریا سوریه حواسش به خانواده های سوری جنگ زده بود. طوری که خانواده سوری منطقه داریا او را قهرمان خود می دانستند و نام فرزند تازه متولدشده شان را به نام شهید گذاشته بودند. در سرانجام جلسه از حاج قاسم پرسیدم آیا این شهید همسرم من حاج اسماعیل حیدری نبود؟ حاج قاسم گفت: بله قهرمان این خانواده ها حاج اسماعیل است .

منبع:فارس

،

منبع: خبرگزاری تسنیم
انتشار: 26 بهمن 1398 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: spikenews.ir شناسه مطلب: 145

به "وقتی حاج قاسم به خانه ما آمد" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "وقتی حاج قاسم به خانه ما آمد"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید