خبرنگاران حاشیه علیه متن - اخبار مشروح

همواره تلاش کرده ام از ورود به این گونه حاشیه ها پرهیز کنم و در این یادداشت و مقاله هم بدون ورود به این مناقشات، صرفا برای ایجاد روشنگری به چند نکته اشاره می کنم.

شوربختانه در جریان کشاکش ها که گاه به تکه پرانی های ناشی از عدم بلوغ سیاسی شبیه تر است، در این سال ها گزاره هایی یکسره تخریبی را شاهد بوده ایم که آرام آرام در ادبیات سیاسی رسوب کرده است. نیازی به هیچ سنجش و پیمایشی نیست. اثر اولیه و مستقیم این ادبیات، بر برداشت عمومی جامعه از دلمشغولی های سیاسیون و امید به آینده و دل نبستن به چرخش نخبگان برای حل مسائل است. متاسفم که عده ای در یک گروه و جناح در کشور در یک تصور نادرست و نابالغ فکر می کنند در هیاهوی تخریب، فقط رقیب تخریب می گردد و آن ها به کنار مانده و مردم علیه دولت مستقر، به آن ها روی خواهند آورد. آن ها نمی دانند که در هیاهوی بزرگنمایی ها و نارسایی نمایی ها بیش از دولت مستقر، همه در ذهن مردم تخریب می شوند.

1- در کنار این موضوع اتفاقی در هفته گذشته رخ داد که می خواهم در این یادداشت به آن هم اشاره کنم. با شکایت از وزیر ارتباطات، رئیس جمهوری از ایشان دفاع کرد. پس از آن با یک موضع گیری رسمی روبرو شدیم و جریان پیش گفته نیز با سوءاستفاده از این فرصت، تاختن به دولت را آغاز کرد. دو گزاره مطرح شد که یکی به حیطه اختیارات رئیس جمهوری در بر عهده دریافت مسئولیت حفاظت از آزادی های قانونی مردم در فضای مجازی و دیگری حمله به رئیس جمهوری و دولت برای پاسخگویی درباره گرانی مرغ و تخم مرغ به جای دفاع از وزیر ارتباطات باز می گردد. برخی روزنامه ها و سایت ها نیز با تیترها و نوشته های خود و اشاره به پاسخگویی و محاکمه و...برخی تریبون دارها نیز همانند برخی چهره های شناخته شده یک جریان سعی کردند وارد این نزاع بی فایده شوند.

اولا رئیس جمهوری به عنوان مجری قانون اساسی صلاحیت دارد درباره تضییع حقوق مردم سخن بگوید و اخطار بدهد و اتفاقا همانطور که در مورد مرغ و گوشت، رشد و توسعه کشور از ارتباطات زمینی و دریایی و هوایی مسئول است، مسئول حفاظت از شاهراه های ارتباطی و پهنای باند نیز هست و در مقابل وزیر خود نیز وظیفه حمایتی دارد.

اینکه حیطه اختیارات عالی ترین مقام بعد از رهبری و مسئول اجرایی کشور را در تامین مرغ و تخم مرغ مردم خلاصه کنیم، قطعا یک برداشت نارسا و یک بدعت نادرست است.

امروز و در دوره پاندمی کرونا و آموزش مجازی و کسب وکارهای اینترنتی است که اهمیت تاکید دولت بر گسترش پهنای باند معین می گردد. پهنای باند صرفا برای شبکه های اجتماعی داخلی نیز بسیار فراتر از نیاز و مصرف این شبکه هاست.زیرساخت فعلی برای شبکه های اجتماعی داخلی مانند جاده ای با 10 باند است که گفته می گردد تنها از یک باند آن استفاده گردد! ثانیا حق انتخاب شهروندان در کجای این تصمیم گیری ها قرار گرفته است؟ فرض کنیم پیام رسان ایرانی بهترین پیام رسان جهان باشد؛ اما شهروندان نخواهند به دلیل نقصان این پلتفرم ها و پاسخ ندادن به نیازهایشان از آن استفاده کنند، موضع ما چه باید باشد؟ آیا باز هم باید با اعمال تصمیم در باره اختصاص پهنای باند به شبکه های اجتماعی داخلی، از ابزارهای خود برای تغییر خواست مردم استفاده کنیم؟

نکته دیگر اینکه اگر بر این واقعیت اجماع وجود دارد که تمام ارکان حامی رونق کسب و کار در فضای مجازی هستند، پس بهتر است چالش های پیش پا افتاده در این عرصه را زودتر حل کنیم. هنوز یک کسب وکار اینترنتی به هر بهانه ای دچار مشکل می گردد. کسب وکارهای بزرگ را گاه برای یک شکایت چند ده هزار تومانی با مشکل روبرو می کنند. هنوز قانونی برای پلتفرم ها در کشور وجود ندارد. هنوز بدیهی ترین اصل شکل گیری پلتفرم ها در ابهام است. در تمام پلتفرم ها و از جمله شبکه های اجتماعی باید میان مسئولیت تولیدکننده محتوا (عرضه کننده) با مالک پلتفرم تفکیک قائل شد؛ امری بدیهی که هنوز در ایران در ابهام مانده است.

*دستیار ارتباطات اجتماعی رئیس جمهوری و سخنگوی دولت